We wrześniu 2011 roku Dwa Teatry pojawiły się na najważniejszm wydarzeniu kulturalnym polskiej prezydencji, na Europejskim Kongresie Kultury w ramach wydarzenia Wyprzedaż, gdzie pokazano spot promujący teatr. Filmik można było oglądać pierwszego dnia wydarzenia. Po zakończeniu EKK spot wciąż można zobaczyć w oryginalnym kontekście na stronach Kongresu, a także na naszym kanale na YouTube.
Chcemy być zwierciadłem polskiej prowincji, teatrem peryferii geograficznych, artystycznych i mentalnych, wystawiać współczesne polskie sztuki teatralne, które dotyczą życia prowincji, jej mentalności, problemów, porażek i sukcesów w każdej dziedzinie - społecznej, politycznej, obyczajowej i artystycznej.
Pierwsza premiera: Pasja. Od cierpienia do chwały wg scenariusza Radosława Karbowiaka, w reżyserii Piotra Michalaka i z choreografią Natalii Bąkowskiej miała miejsce 22 kwietnia 2011 w podwrzesińskim Bardzie.
Druga premiera Zrękowiny, czyli widowisko plenerowe z życia dawnych Słowian wg pomysłu Leszka Burzyńskiego odbyła się nocą 25 czerwca 2011, także w Bardzie.
Po zmianach personalnych w 2012 roku ukształtował sie skład teatru, który w kwietniu 2012 r. pokazał Uliczkę pana Miłosza Piotra Michalaka. Sztuka odbiła się szerokim echem nie tylko we Wrześni. Zespół grał ją w Poznaniu podczas Euro 2012 w ramach akcji Strefa Wolna od Euro, a także w Warszawie.
Najnowsza
premiera, Oddzwonimy do pana Łukasza Szteleblaka (czerwiec 2013), jest pierwszą z laureatek Ogólnopolskiego Konkursu na Peryferyjny Dramat Współczesny, który od 2012 cyklicznie organizujemy i kontynuuje nurt
społecznego zaangażowania oraz artystycznego zaskoczenia formą.
Filmowy zapis premiery kilkukrotnie emitowała TV Wielkopolska,
dzięki czemu mogli się z nią zapoznać mieszkańcy całej
Wielkopolski, z największymi ośrodkami, jak Poznań, Kalisz, Konin,
czy Piła włącznie.
Spektakl odbił się szerokim echem w Wielkopolsce, na swoje potrzeby zaadaptowała go jedna z konińskich grup teatralnych, złożona z wolontariuszy oraz niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie podopiecznych Fundacji im. Piotra Janaszka Podaj Dalej. Prezentowaliśmy go także w Poznaniu w ramach Dni Godności Niepełnosprawnych Intelektualnie.
Na kolejna premierę przyszło widzom czekać do grudnia 2013 roku. Była ona szczególna z kilku powodów. Po pierwsze wystawiliśmy po raz pierwszy spektakl dla dzieci - Zaginione prezenty autorstwa Piotra Michalaka, po drugie - spektaklowi towarzyszyło słuchowisko (prawdopodobnie jesteśmy pierwszym teatrem w Polsce, który zarejestrował spektakl w formie słuchowiska), a po trzecie - graliśmy go nie w specjalnie zaaranżowanej przestrzeni, a w miejscach przed Gwiazdką wręcz obleganych - za kasami marketu Kaufland oraz w Galerii Centrum.
Ostatnia jak do tej pory premiera - Zaginione miasto to spektakl dla młodzieży, przygotowany przez młodzież, a porusza problemy bierności społecznej mieszkańców małych miast, atomizacji życia społecznego, zaniku więzi międzyludzkich. Cechą szczególną jest fakt, że spektakl miał potrójną premierę - w Nekli, Miłosławiu i Wrześni.
Spektakl odbił się szerokim echem w Wielkopolsce, na swoje potrzeby zaadaptowała go jedna z konińskich grup teatralnych, złożona z wolontariuszy oraz niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie podopiecznych Fundacji im. Piotra Janaszka Podaj Dalej. Prezentowaliśmy go także w Poznaniu w ramach Dni Godności Niepełnosprawnych Intelektualnie.
Na kolejna premierę przyszło widzom czekać do grudnia 2013 roku. Była ona szczególna z kilku powodów. Po pierwsze wystawiliśmy po raz pierwszy spektakl dla dzieci - Zaginione prezenty autorstwa Piotra Michalaka, po drugie - spektaklowi towarzyszyło słuchowisko (prawdopodobnie jesteśmy pierwszym teatrem w Polsce, który zarejestrował spektakl w formie słuchowiska), a po trzecie - graliśmy go nie w specjalnie zaaranżowanej przestrzeni, a w miejscach przed Gwiazdką wręcz obleganych - za kasami marketu Kaufland oraz w Galerii Centrum.
Ostatnia jak do tej pory premiera - Zaginione miasto to spektakl dla młodzieży, przygotowany przez młodzież, a porusza problemy bierności społecznej mieszkańców małych miast, atomizacji życia społecznego, zaniku więzi międzyludzkich. Cechą szczególną jest fakt, że spektakl miał potrójną premierę - w Nekli, Miłosławiu i Wrześni.
